روستای «بنوار»

بنام خدا

ناهمگونی های ساختاری در یک یادمان ملی، در یک روستای گردشگری

●	روستای «بنوار»، بخشی از جغرافیای زیستی بختیاری است

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

روستای تاریخی «بنوار» با بیشمار تاق، گنبد، سنگ‌نوشته، سد، پل تاریخی و ...، با همه‌ی آن‌چه که آن را به یکی از بی‌همتاترین بخش‌ها در جغرافیای زیستی بختیاری، تبدیل کرده، این روزها تنهای تنهاست و نیاز دارد تا هنر معماری‌اش و شگفتی‌های تاریخی‌اش، بیش از پیش، درک شوند و برای نگهداری‌اش، تلاش شود. به گفته‌ی مجتبا گهستونی، سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان(تاریانا)، گذر راه «لالی» و «اندیکا»، ساخت‌و‌ساز با مصالح غیربومی و ناساز و ناهماهنگ و حتا ویرانی بخش‌هایی از روستا، حریم منظری این گستره‌ی بختیاری‌نشین را مخدوش کرده است.

این روستا در نقطه‌ی صفر مرزی میان اندیکا و لالی در شهریور 1386 به شماره 9964 در سیاهه‌ی یادمان‌های ملی کشور به ثبت رسیده با این همه، به گفته ی گهستونی، در جای جای این روستا، نمودهایی از بی‌توجهی در نگهداری به چشم می‌خورد. ساخت خانه‌ها و دیگر سازه‌های بلوکی ناهمگون با محیط، ساختار معماری این گستره را بر هم زده است.

گهستونی گفت: «بنوار هرچند این روزها روستایی بیش نیست اما در روزگار اتابکان، شهر بزرگی بوده که همه‌ی خان‌های بختیاری از طایفه چهارلنگ و هفت لنگ، برای قشلاق خود سازه‌ای ویژه در آن ساخته بودند.»
او به سازه‌های کهنسال روستا اشاره کرد و گفت: «زاویه‌بندی، رعایت اصول معماری و قرینه‌سازی دقیق سازه‌های این یادمان ملی‌شده، چیزی نیست که از چشم بازدیدکنندگان، پنهان بماند.»
گهستونی در پایان به گزینش یکی از افراد بومی و باستان‌شناس شهرستان لالی به فرنشینی اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری این شهرستان اشاره کرد و گفت: «امیدواریم که وضعیت روستای گردشگری بنوار ساماندهی شود و از ساخت و سازهای غیر همگون در آن جلوگیری شود. امید که جلوی ویرانی‌ها گرفته شود.»